شمشاد طلایی

اسم علمی این گیاه Euonymus japonicus ، از خانواده celastraceae می باشد. این جنس شامل ۱۷۶ گونه مختلف می باشد. گیاهانی همیشه سبز ، زیبا و مناسب برای پرچین ها و هرس پذیر هستند.

این گونه بومی ژاپن بوده و ارتفاع آن در طبیعت به ۴ متر هم میرسد. برگ های آن براق چرمی و ترکیبی از رنگ طلایی و سبز تیره بوده و به شکل تخم مرغی با دندانه های کوتاه در لبه می باشد. گل آزین آن به طول ۵ سانتی متر و گلهای آن سبز مایل به سفید است و در وسط بهار ظاهر می شود. مهمترین مسئله در مورد این نوع شمشاد، نگاه داری آن خارج از آپارتمان در فصل تابستان و دادن کود کافی در زمستان و نگه داری داخل آپارتمان در محل خنک می باشد.

به آسانی در هر آب و هوایی رشد میکند.
شمشاد یک گیاه تهاجمی محسوب میشود و در صورت عدم هرس و نگهداری بر گیاهان اطراف خود غالب میشود.
شمشاد هم در آفتاب زیاد و هم در سایه فراوان به راحتی رشد میکند. ولی بهتر است این گیاه در آفتاب کاشته شود چرا که بعد از مدتی رنگ زرد برگها به سبز تغییر رنگ میدهد.
شمشاد خاک متوسط با زهکشی مناسب را میپسندد. بهترین پهاش برای شمشاد خاک قلیایی است. ولی میتواند همه نوع خاک و با هر شرایط تنش را تحمل کند.
به آبیاری زیادی نیاز ندارد و میتواند سطوح بالای خشکسالی را تحمل کند.
شمشاد میتواند دماهای بسیار بالا و پایین را تحمل کند.
كود كامل ارگانیک یا كمپوست شرکت رز آبی به شمشاد داده شود. ولی برای کمک به سبزی و شادابی این گیاه میتوانید اوایل بهار بصورت زمینی یا هوایی با کودهای نیتروژنه گیاه را تغذیه کرد.
شپشک آرد آلود و سفیدک پودری از آفات معمول شمشاد طلایی است.
آفات

شپشک آرد آلود و سفیدک پودری از آفات معمول شمشاد طلایی است.

هرس

زمان هرس: پائیز، بهار

شمشادها معمولاً هر مقدار و هر نوع هرسی را تحمل می کنند و بدون هرس نیز بوته ها زیبا و متراکم هستند. شکل و اندازه نهائی برای هرس بستگی به نوع شمشاد دارد. در بوته های جوان، هنگام انتقال به محل اصلی باید ریشه را نیز هرس نمود. پس از کاشت، بوته را تا سه سال مرتباً هرس کنیم تا متراکم گردد. شمشاد هایی را که به منظور استفاده از پرچین و با اشکال هندسی و مجسمه ای کاشته می شوند می بایستی مرتباً هرس نمائیم.

قبل از پیدایش شاخه های جدید در بهار با استفاده از قیچی هرس، شاخه های تولید شده در اواخر تابستان قبل را هرس می کنیم، شاخه های جدید را بعد از آن که شروع به محکم شدن کردند قطع می نمائیم. برای ایجاد شکل بوته‌ای باید مداوم با هرس پنسمان (چیدن نوک شاخه‌ها) جوانه‌های جانبی را تحریک و شاخه‌های متراکم تولید کرد. در فرم‌های پرچینی نیز می‌بایست با توجه به فرم پرچین و به نسبت میزان رشد، آن را در یک یا چند نوبت هرس نمود.